Op zondagochtend 8 januari verzamelden de leden van WTC de Lingerenners zich bij De Pluk te Geldermalsen. Het was koud en mistig, maar dat weerhield de leden er niet van om de jaarlijkse Snerttocht te rijden. De Snerttocht is een traditie in wording waarbij er een lange rit wordt gemaakt door de winterse omgeving, om vervolgens te eindigen met een gevulde kop snert in het clubhuis van de fietscrossvereniging.

Om half 10 vertrokken de eerste groep wielrenners richting het zuiden van het pittoreske Noord-Brabant, waar het parcours zich doorheen zou slingeren. De tocht bevatte voor iedere versnelling een passende afstand en voerde de deelnemers langs pittoreske dorpjes, uitgestrekte weilanden en door de bossen van de Loonse en Drunense duinen. Onderweg waren er geen stops gepland, het tempo lag dan ook hoog!

Na een lange en koude tocht keerden de deelnemers terug bij het clubhuis. Daar werden ze verwelkomd door de leden die hadden deelgenomen aan de andere afstanden. De wielrenners konden zich opwarmen bij de verwarming en genieten van de geur van de heerlijke snert die in grote pannen op het vuur stond te pruttelen.

Na het eten werd er nog lang nagepraat over de tocht. Er werden verhalen uitgewisseld over mooie momenten onderweg en er werd gelachen om de grappige situaties die waren ontstaan. Het was een geslaagde dag voor de WTC de Lingerenners Snerttocht!

Binnen de club van WTC Lingerenners is het inmiddels een traditie om elke twee jaar een clubtour in het buitenland te organiseren. Dit jaar stond een reis naar de Dolomieten op het programma. De huidige voorzitter had hier ook al jaren flink reclame voor gemaakt. Je kunt werkelijk mooie routes rijden in het prachtige decor van de Dolomieten, en in het bijzonder in het deel van het Sella massief (Unesco werelderfgoed). De ultieme uitdaging bestaat daar in het rijden van het parcours van de Dolomieten marathon. In goed Ladinisch; “Maratona dles Dolomites”. (Ladinisch is een Reto-Romaanse taal die alleen in de Dolomieten wordt gesproken). De Maratona is een zeer populaire grote granfondo die elk jaar in juni of juli wordt verreden.  Deze granfondo kent drie afstand- en hoogtevarianten, waarvan de zwaarste variant 138 km en 4000 hm bedraagt. Veel clubleden hadden zeker interesse om de uitdaging van dit parcours graag aan te gaan, ook al hadden ze wel eens gehoord van een kuitenbijter genaamd, passo Giau.

Hotel Rezia in La Villa – La lla – Stern

De evenementencommissie had wederom haar best gedaan om een mooie en geschikte verblijfslocatie langs het parcours te vinden. Met recht, dat was weer gelukt. Een grote groep Lingerenners verbleef tussen 7 en 11 September dit jaar in Hotel Rezia in La Villa – La lla -Stern in het Alta Badia-dal.  

In die regio hebben trouwens alle plaatsnamen en bergpassen drie dubbele namen.  Italiaans, Ladinisch en Duits. Lekker makkelijk of juist extra verwarrend. Tja, dat verschilt per persoon.

Hotel Rezia is werkelijk schitterend gesitueerd in een groen teletubbie-achtig graslandschap met majestueuze ijzerkleurige rotspartijen op de achtergrond.  Als daar de zon schijnt, word je werkelijk verblind door de schoonheid van dit decor. 

De dagen vooraf

Een aantal clubleden was al eerder afgereisd naar de Dolomieten. Zij waren op zondag gearriveerd en wilden profiteren van een aantal extra dagen acclimatiseren en fietsen in de schitterende bergomgeving. Op de aansluitende zaterdag stond de grote Maratona dles Dolomites-ronde op het programma. Het doel was om gezamenlijk te starten en een eigen afstandsroute te gaan rijden. Voor ieder dus een geschikte afstand, oftewel, voor ieder de juiste ‘versnelling’. 

In aanloop naar ‘de zaterdag’ waren de weersomstandigheden nogal wisselvallig.  Aan het begin van de week was het zonnig, warm en droog. Donderdag en vrijdag waren wisselvallig. DIt is mild uitgedrukt. Voor de deelnemers die woensdag waren gearriveerd betekende dit dat de voorbereidende acclimatiseringstochtjes in het teken stonden van buien ontwijken. Dat is een aantal deelnemers gelukt, anderen hadden iets minder geluk.

Gelukkig gaf de weersvoorspelling voor zaterdag aan dat het zonnig en overwegend droog zou zijn, met een kleine kans op een bui aan het einde van de middag. En dat klopte deze keer helemaal.

Eindeloos veel bergpassen

Alle clubleden hadden in de aanloop naar Zaterdag al van de prachtige omgeving kunnen genieten. De een wat meer dan de ander. Zon en regen, warm en koud, met of zonder Italiaanse lunch onderweg. Het zat er allemaal bij. 

De bergpassen rond het Sella massief, bestaande uit de passo Campolongo, Pordoi, Sella en Gardena vormen een geweldig mooie route langs de flanken van het Sella massief. Indrukwekkende vergezichten en prachtige natuur. Je kunt deze ronde van ongeveer 60km linksom of rechtsom rijden. Allemaal even mooi.

Ook werden er door deze en genen fanatiek getraind op andere bergpassen zoals onder andere de Falzarego, Valparola, de Giau, de Fedaia of de Mur dl Giat.  Het fijne in dat deel van de Dolomieten is dat je heel veel variatie in je routes kunt aanbrengen. Het houdt niet op. Met de nodige trainingsritten in de benen kreeg de één zeer veel zelfvertrouwen in de zaterdag en een ander soms wat twijfels.  Een ding hadden ze allen wel gemeen. Zaterdag wordt een bijzondere dag! En dat werd het.

De grote Maratona dles Dolemites dag

Zaterdagochtend kon er extra vroeg worden ontbeten, want het vertrek stond gepland om 7 uur.  Het ochtendlicht was net aangegaan, maar de temperatuur was nog niet helemaal wakker. Het was op 1400 m ongeveer 3-4 graden. Toch wel frisjes. Er lag zelfs een laagje verse poedersneeuw op de toppen van de bergen. Iedereen ging op eigen tempo richting Corvara, waar de eerste opwarmpas kon worden geklommen, de passo Campalongo.  Ijskoud, maar in de zon en strakblauwe lucht. Onze volgwagen met chauffeur en redder in nood Bart stond op een aantal strategische plekken op het parcours. Daar kon je kleren wisselen en de nodige versnaperingen tot je nemen. Je kunt beter dit soort stops en rustpunten niet overslaan. Je moet goed blijven eten en drinken per slot van rekening. Iedereen rijdt dezelfde eerste ronde, de Sella Ronde tot in Arabba. Van daaruit kon gekozen worden om terug te gaan naar het hotel of om door te gaan voor de middellange route via passo Falzarego of…de lange variant via de beruchte passo Giau. Het weer is tussen de middag nog uitstekend, echter de eerste wolken tekenende zich wel af aan de horizon. Bart houdt vakkundig contact met alle deelnemers en is inmiddels een belangrijke steun voor de laatste bergpassen uit het parcours. Velen nemen de langste route en komen de Giau, hardhandig tegen. Het blijkt een kreng van een beklimming. Bovenop wacht wel een bijzonder aardig restaurant met erg vriendelijk barpersoneel. Dat helpt velen om flink op de pedalen te blijven staan naar de top. 

Gi-au!

Bovenop de Giau zien veel deelnemers de dreigende buien steeds zwaarder worden. Bijna iedereen heeft in het laatste deel van de tocht wel regen op de helm gehad. De een wat meer dan de ander. 

Uiteindelijk vindt iedereen zijn weg, zonder noemenswaardige incidenten, terug naar het hotel. De deelnemers druppelen één voor één binnen. Sommige hebben in de stromende regen ook nog het toetje van de Mur dl Giat verorbert en konden daarna voldaan aanschuiven in de bar van het hotel.  

Er was daadwerkelijk voor iedereen een versnelling die dag en er brak zowaar veel saamhorigheid en gezelligheid op zaterdagavond uit.

Tijdens het avondeten werd er alweer flink gediscussieerd over de volgende clubtour bestemming. Het lobbyen is alweer gestart. 

Actieve terugreis

Zondag stond in het teken van de terugreis. Voor sommige een gezellige puzzeltocht door Oostenrijk en Duitsland om de files van die dag te ontwijken. Whatsapp locatiedelen als trouwe metgezel. 

Al met al kijkt iedereen terug op een geweldige week en een zeer geslaagd clubevenement. Met dank aan leden van de evenementencommissie.