Hallo allemaal!

Hier een verslag van hoe ik het clubweekend in Luxemburg heb ervaren.

Het begon donderdagochtend vroeg met het ophalen van medeveteraan Henk en nadat we zijn gloednieuwe Pinarello zorgvuldig op de imperiaal hadden gezet, vertrokken we naar Pommerloch in Luxemburg. We hadden erop gerekend onderweg wel anderen te zien, immers een groot deel van de bijna 30 renners en rensters wilden ’s middags al een verkenningsrondje maken, maar de eersten zagen we toch pas bij aankomst in Pommerloch.

De lucht was toen echter donker en de weer-appjes onheilspellend. Het gezamenlijk vertrek werd keer op keer uitgesteld. Maar toen het toch even droog werd heb ik mijn fiets gepakt en ben toch (als enige) vertrokken voor een ritje. De eerste 35 km bleef het droog en ik verheugde me al op de gezichten van de anderen, wanneer ik als dappere dodo weer terug zou komen bij het hotel. Maar het liep anders. Op het laatste stukje terug ging de hemelpoort open en regende ik binnen enkele minuten drijfnat. Buiten dat werd het donker en kwam ik op een weg terecht die twijfels bij me opriep of ik daar wel mocht fietsen. Auto’s toeterden of knipperden echter niet en even later werd ik voorbij gereden door Lingerenners in de auto, die een stukje waren wezen wandelen, en ook zij gaven geen tekens dat ik verkeerd zou zitten. Terug in het hotel lekker onder de warme douche en daarna gezellig een drankje gedaan met aansluitend een goede maaltijd.

De vrijdag oogde qua weer een stuk beter en de C groep en C+ groep vertrokken al vroeg voor hun tochten. De B-groep was opgesplitst in een vroege groep en een late groep. De late groep zou wachten op de laatste Lingerenners die rond half tien zouden aankomen vanuit Nederland. Al snel werd duidelijk dat ze veel vroeger zouden arriveren, eerder vertrokken en flink doorgereden, waarna we besloten om toch met één groep te gaan fietsen.

Na de start rond negen uur ging het gelijk flink omhoog en het bleef de hele dag nagenoeg alleen maar klimmen, afdalen en gelijk weer klimmen. Ondanks dat het heuvels zijn hebben we stijgingspercentages gezien op onze fietscomputers van 15% en steiler. Vanzelfsprekend heeft Claire weer de nodige QOM’s verzameld waardoor de term Koninginnenrit echt wel van toepassing was. Halverwege de rit kregen we een app van Johan, die enkele meters na het vertrek zijn derailleur van de fiets trapte, dat hij via de Hotelmanager een fiets had kunnen lenen bij een bedrijf in de buurt en ook aan een eigen rondje was begonnen. Tijdens een van de steilste klimmen kwam Stijn naast me fietsen en waar ik geen woord meer kon uitbrengen van het hijgen, kletste hij me de oren van de kop terwijl hij ook nog eens een 28 als grootste tandwiel achter had. De jaren gaan tellen 

Op enig moment kwam er toch weer een erge donkere lucht en ook de buienradar was alarmerend en we besloten om een deel van de voorgenomen route te skippen en de snelste weg terug naar het hotel te kiezen. Voor de verandering had de C+ groep die dag meer kilometers gemaakt dan de B groep en daar waren sommigen best fier op.

Aan het einde van de middag opnieuw met z’n allen onder het genot van een biertje sterke verhalen vertellen over wat we die dag allemaal hadden meegemaakt en daarna een maaltijd die door Kees bami werd genoemd, maar die meer aan een soort pasta deed denken. Maar maakte niets uit, was heerlijk.

Op zaterdag opnieuw op pad, nu zelfs lekker zonnig en de sfeer was geweldig. Samen fietsen creëert een unieke band, en het was duidelijk dat dit weekend niet alleen ging over het beklimmen van bergen, maar ook over het versterken van onze vriendschappen binnen de club. Het saamhorigheidsgevoel was overal voelbaar. We moedigden elkaar aan, deelden tips en verhalen, en genoten van elkaars gezelschap.

De route was prachtig (super goed bedacht en uitgezocht door Ivo) en de omgeving wonderschoon. In tegenstelling tot vrijdag hadden we soms wel wat enigszins vlakke kilometers maar toch ook weer de nodige hoogtemeters. Aan het einde van de dag ruim 100 km en meer dan 2000 hoogtemeters, dus voldoende om trots op te zijn. Een anekdote is nog wel dat halverwege de rit de weg plots werd gekruist door een soort beekje waarbij je van de fiets moest om via een smal bruggetje naar de andere kant te gaan, of toch maar met de fiets over grote platte rotsstenen door het ondiepe beekje te rijden. Johan aarzelde en kwam op de stenen tot stilstand en viel om (op zijn geleende fiets). Dat was schrikken voor hem. Ik heb niet durven vragen of zijn geleende fiets beschadigd was.

Op zondag was er niemand die nog ging fietsen en na twee intensieve dagen op de fiets was het tijd om afscheid te nemen van Luxemburg en terug te keren naar huis. Het weekend had zijn uitdagingen, vooral met dat onstuimige weer bij aankomst, maar het was zeker de moeite waard. We hebben niet alleen geweldige fietstochten gemaakt, maar ook herinneringen gecreëerd die we voor altijd kunnen koesteren. Het clubweekend van de Lingerenners in Luxemburg was een succes op alle fronten: sportief, sociaal en plezierig. Ik kijk nu al uit naar het volgende avontuur op de fiets!